Wszyscy rodzice pragną aby ich pociechy korzystały z nocnika jak najwcześniej. Niekiedy jest to długi proces nauki. Często popełniamy błędy, sadzając dziecko za wczesnie lub w popłochu biegając za malcem, aby zrobił do nocnika. Każde dziecko jest inne. Jedno robi na nocnik w wieku 2-3 lat, inne dzieci robią to wcześniej.





Mój synek ma już 4 miesiące. Zaczął korzystać z nocnika juz miesiąc temu. Stało się to zupełnie przypadkiem. W szale pierwszych zakupów dla dziecka, znalazł się i nocnik. Synek bardzo wcześnie zaczą podnisić się do siadu z pozycji półleżącej. Postanowiliśmy z mężem spróbować posadzić synka na nocnik zaraz po przebudzeniu, kiedy synek zazwyczaj sika. Udało się za pierwszym razem. Oczywićsie trzymałam synka pod paszki. Nasz maluch uwielbia wszystko co czerwone, mamy nocnik w tym kolorze, więc jego widok wywołuje  u niego uśmiech. Tego samego dnia posadziłam synka, gdy zaczą stękać na kupkę. Zrobił bez problemu. Nasz chłokczyk już miesiąc robi kupkę do nocnika i prawie nie zdarza mu się robić w pampersa.

Powinniśmy pamiętać jednak żeby nie zmuszać dzieci do nocnika zbyt wcześnie. Mój synek korzysta z nocnika tylko dlatego, że bardzo lubi na nim siedzieć. Nie był zmuszany. Nocnik to była jego "miłość od pierwszego wejrzenia".

To całkowicie normalne, że dzieci zaczynają korzystać z nocnika kiedy mają ok. 24 miesiące. Zdarzają się przypadki kiedy dzieje się to wcześnie, bardzo wcześnie, jak w przypadku mojego synka, lub późno, ok. 3-4 roku życia.

Ważne jest by dziecko zachęcać, nie zmuszać. Dzieci, które ciężko przekonać do nocnika, najlepiej przezwyczajać w lecie, gdy nie musimy męczyć się z niezliczoną ilością guzików i nap.
Należy starannie zaplanować czas nauki korzystania z nocnika. To bardzo ważna dla dziecka umiejętność, więc nie powinna pokrywać się z innym ważnym wydarzeniem, jak pierwszy raz w przedszkolu, wyjazd na wakacje, pojawienie się nowego członka rodziny, czy choroba.
Aby zdążyć z maluchem na nocnik, potrzebna jest odpowiednia garderoba malucha, najlepiej luźne gatki, refleks rodzica oraz przygotowane stanowisko z nocnikiem.
Pomocne są książeczki dla dzieci z historiami o nocniku. Po porzeczytaniu takiej historiii warto z brzdącem porozmawiać i wszystko pokolei wytłumaczyć. Po takiej rozmowie, wiele dzieci zrozumie i podejmie próbę współpracy. Bardzo ważne jest by o wszystkim dzieci informować wcześniej, są one przecież ludźmi, a więc istotami rozumnymi. Maluchy, gdy przygotowane do nadchodzących wydarzeń, nie powinny się ich obawiać.
Ważne jest aby nie bombardować dziecka informacjami o nocniku oraz o tym, że powinien już na ten nocnik siadać. Nie bąźmy natrętni, bo zniechęcimy malca.
Kiedy widzimy, że dziecko ma potrzebę, możemy się go zapytać czy miałby ochotę spróbować skorzystać z nocniczka.



Nawet jeśli dziecko próbuje i nie trafia do celu, a wszędzie są kałuże, powinniśmy zachęcać malucha do ponownego korzystania z nocnika.
Po pierwszym razie, i nie tylko, warto dziecko pochwalić, a nawet dać prezent. To dla naszej pociechy nielada wyczyn.

Pamiętajmy, żeby być względem naszych dzieci cierpliwym. Nie krzyczmy, nie zawstyczajmy, nie karzmy, nie porównujmy dzieci do innych dzieci i nie wywierajmy presji.